(۹) پاییز

فقط چند روز دیگه به تولد پاییز مونده .پاییز با اون برگای زرد ونارنجی پای درختا و تو پیاده رو . قدم های من که دوست دارن از روی همشون عبور کنن وصدای قشنگ خش خششون که توی گوشهام میپیچه . چه قدر لذت بخشه  با رویای با تو بودن و من هنوز نتونستم به رویا عادت کنم. و من هنوز میخوام که خودت باشی نه رویات . و بعضی وقتهاست که میخوام برای یک لحظه هم که شده تورو از تو رویاهام بیرون بکشم واینقدر سعی میکنم تا خسته میشم حالا تلاش میکنم که کاملا خودمو تو رویا جا کنم و این شده یه درگیریه بزرگ !

من باز دلم گرفت .چون یاد پاییز افتادم ! یاد بارون ! یاد پارسال ! یاد بارون ... یاد بارون ... بارون ... .

و نمیدونم که چه جوری باید خودمو آماده کنم برای روبرو شدن با بارون با برف .با پاییز با زمستون . تمام زمستونه پیش واشک ریختم و چه حسی بود . حس رها شدن از تمام تعلقات اما این آدمای حسود نذاشتن من با همون حس زندگی کنم . هنوز دارمش اما کمرنگش کردن. شاید هم کمرنگش کردم. حتما خودم خواستم که اینجوری شد . همونطور که خودم این حسو به وجود آوردم البته که با کمک تو . تویی که کاملا بی تقصیری .تویی که نمیخواستی اینجوری بشه .تویی که قبلا عاشق شده بودی و از قبل خوب میشناختی بارونو پاییزو .زمستونو برفو و ایندفعه عاشق کردی و چه راحت همه چیز رو خیلی ساده فرض کردی و خیلی ساده بهم گفتی که دروغ میگم . و خیلی ساده بهم تهمت زدی ... . وحالا من موندم با پاییز .با زمستون .با برفو بارون . نمیدونم چه جوری باهاشون روبرو میشم ... .